Ik

“ Waar vilten de kern raakt...”

Vilten betekent voor mij verbinding maken.
Verbinden in kleur, lijn en structuur.
Soms kleurrijk, speels en vol, vaak ook transparant, fragiel en ingetogen.
De natuur, en dan vooral de vergankelijkheid en verstilling is meestal mijn uitgangspunt en enorme inspiratiebron.
De structuren in een stuk boomschors, bladeren, grassen, gedroogde bloemen of takken. Of de rijke schakeringen in de lucht, wolken, (zon)licht en schaduw het hele jaar rond. Maar ook roestig gereedschap en vondsten langs het wad zoals touw, visnet en wrakhout verdwijnen regelmatig in tas of jaszak om later te worden verbonden met vilt.

Vilten betekent voor mij kijken, voelen, afstemmen op mijn eigen energie en emotie van die dag.
Kleuren met elkaar mengen, lijnen volgen en zo met volle aandacht beginnen aan een uniek object of een schilderij.

Vilten betekent voor mij ook het kaarden van ruwe vachten, het uitpluizen van de wol, het ontwarren van krullen,  vette handen, ruiken, betasten en al doende fantaseren over wat zou kunnen komen...

Vilten is mijn leven, mijn passie.
Vilten raakt de kern. Mijn kern.

Lia Smid